
گروهی از شاعران عراقی در پرفورمنسی تکاندهنده و بیسابقه با قدم زدن در میادین مین به شعر خواندن پرداختند؛ اقدامی بیسابقه و پرفورمنسی خطرناک که با توجه حجم حملات و وقایع روزانه عراق در حاشیه مسائل امنیتی و جنگی قرار گرفت، ولی رسانههای خارجی در میان این آتش و خون، مورد توجه قرار دادند.
به گزارش «تابناک»، سالهاست عراق در میانه بمب و موشک و خودروهای تلهگذاری شده زندگی میکند. ادوات جنگی که بنا بر آمارها، اولین قربانیان آن نه طرفین درگیری، بلکه شهروندان عادی و غیر مسلح این کشور است. حال تعدادی از شاعران به تنگ آمده از این اوضاع عراق، در یک پرفورمنس این خشونت را به تصویر کشیدهاند؛ پرفورمنسی خطرناک که امکان داشت جانشان را بر سر اجرای آن بگذارند. ۹ شاعر عراقی تصمیم گرفتند، اشعار خود را قدمزنان در میانه یک میدان مین واقعی بخوانند.
احمد یکی از شاعرانی است که در این پرفورمنس شرکت کرده است. او در این باره به فرانس ۲۴ گفت: بر طبق عادت شاعران، حرفهای خود را مینویسند و شاعران عراقی طی سالهای اخیر شعرهای زیادی پیرامون حملات انتحاری و مرگ نوشتهاند، اما ما احساس کردیم دیگر «نوشتن» کافی نیست. برای گفتن و نشان دادن چیزهایی که دیگر قابل گفتن نیست، باید از مرحله نوشتن وارد عمل شد و به جای اینکه فقط پیرامون مرگ حرف زد آن را لمس کنیم.
این شاعر تأکید کرده است: ما میدان مین را به این علت برای اجرای پرفورمنس خود انتخاب کردیم که از هر چهار مینی که در دنیا هست، یکی از آنها در خاک عراق است. باور نکردنی است؛ اما خشونت اینجا آنقدر به مسألهای روزمره و پیشپا افتاده بدل شده که دیگر کسی آن را به حساب نمیآورد و آن را نمیبیند. زمانی که پا درون میدان مین گذاشتم، در ابتدا دچار حیرانی شدم... ترس مرگ و یا از دست دادن دست و پایم ناگهان مرا فرا گرفت. در آن لحظهها به خودم میگفتم: من دیگر یک شاعر نیستم من الان یک «شهید بالقوه» هستم.
وی در مورد این تجربه میگوید: این تجربه یک جشن آغشته به مرگ برای من بود. برای جابجایی در آن میدان مین بسیار سعی میکردیم مراقب باشیم و با احتیاط بسیار در آنجا قدم بزنیم؛ اما به هر حال این کار، یک خودکشی کامل بود، نه تنها فقط به این خاطر که امکان داشت بمیریم، بلکه به این خاطر که ممکن بود به معنای واقعی کلمه تکه تکه شویم.
احمدی تأکید میکند: پیش از اینکه این کار را کنیم، با هیچ کس در این رابطه حرف نزدیم، بخشی به این خاطر که رفتن به این منطقه ممنوع است و دیگر آنکه نمیخواستیم باعث نگرانی نزدیکان خود شویم. زمانی که از میدان مین خارج شدیم، هم بسیار شگفتزده بودیم و هم بسیار خوشحال، چون همگی توانستیم زنده و سالم از میدان مین بیرون بیاییم.
وی یادآور شد: این پروژه در واقع از چند بخش تشکیل میشد. چند ماه پیش، بخش اول آن را در یک قبرستان در نجف اجرا کردیم؛ جایی که هزاران هزار نفر طی سالهای اخیر در درگیریهای نظامی کشته شدهاند. ما شعرهای خود را در برابر قبرها خواندیم. مرگ اینجا حادثه نیست، روندی رایج است. مردهها هم ساکت بوده و به نظر میرسید از شعرها راضی بودند.
او با اشاره به اینکه در بیشتر شهرهای عراق در هر کنارگذر شهر، یک قبرستان از نوعی دیگر نیز وجود دارد، میگوید: قبرستان خودروهای تلهگذاری شده و بمبگذاری شده. همین چند روز پیش یک کودک به خاطر انفجار یک خودروی بمبگذاری شده، مرد. انفجار به حدی بود که سر این کودک سه روز بعد بالاخره روی سقف یک آپارتمان پیدا شد. به همین دلیل بخش دیگری از پرفورمنس را نیز در قبرستان خودروها اجرا کردیم.
وی افزود: وقتی وارد قبرستان خودروها میشدیم، به خودم میگفتم اگر من در این ماشین بودم، یا مادرم یا دوستم؟ ورود به این قبرستانها هم به خاطر وجود مواد منفجره در برخی از آنها ممنوع است و ما مخفیانه به آنجا رفتیم. برای اجرای این برنامه نیز نیمه عریان شدیم تا با این مرگ، با این «سرطان» تماس مستقیم داشته باشیم. بر اساس یک تحقیق از سال ۲۰۱۱ تاکنون بیش از ۱۰هزار نفر در عراق بر اثر درگیریهای نظامی کشتهاند که بیشتر آنان را غیرنظامیان تشکیل میدهند.